Rodzaj rany

Oparzenie jest termicznym uszkodzeniem skóry spowodowanym przez wysoką temperaturę, działanie środków chemicznych lub fizycznych. Zazwyczaj definiuje się oparzenia I stopnia (powierzchowne), II stopnia (pośredniej grubości skóry) lub III stopnia (pełnej grubości skóry).

Owrzodzenie w zespole stopy cukrzycowej jest częstym powikłaniem cukrzycy. Pacjenci z zespołem stopy cukrzycowej wymagają starannej opieki oraz odpowiedniego dobrania opatrunków do stanu rany.

Owrzodzenie podudzi są następstwem złego przepływu krwi (krążenia), z powodu problemów z drożnością naczyń krwionośnych lub z powodu chorób obniżających skuteczny przepływ krwi.

Odleżyna I stopnia: nieuszkodzona skóra, pod naciskiem występuje nieblednące zaczerwienienie zlokalizowane zazwyczaj w obszarze nad wyniosłością kostną. W przypadku skóry o ciemniejszym zabarwieniu nieblednące zaczerwienienie może nie być widoczne; jednak kolor będzie się różnił od otaczającej skóry. Odleżyna II stopnia: Częściowe przerwanie ciągłości skóry objawiające się jako płytkie owrzodzenia otwarte z czerwoną lub różową raną, bez nadmiernej wydzieliny. Może również objawiać się jako pęknięty pęcherz wypełniony płynem surowiczym.

Odleżyna III stopnia: Pełna utrata tkanki skóry. Tłuszcz podskórny może być widoczny, ale kości, ścięgna lub mięśnie nie są eksponowane. Występuje tkanka martwicza w ranie, ale nie przeszkadza to w ocenie głębokości utraty tkanki. Należy zwrócić uwagę czy rana nie jest drążąca lub tunelowa. Odleżyna IV stopnia: Pełna utrata grubości skóry z odsłoniętą kością, ścięgnami lub mięśniami. Martwica może być obecna w niektórych częściach łożyska rany. Często na tym etapie odleżyn ran są drążące i tunelowe.

Otwarte rany chirurgiczne pozostawione do leczenia wtórnego, naturalnego gojenia, opierające się na naturalnej odbudowie ziarniny w celu uzupełnienia deficytu tkanki w wyniku operacji.

W zakmnietych ranach chirurgicznych brzegi rany są zbliżane za pomocą szwów, zszywek (staplerów), taśm przylepnych by doprowadzić do wygojenia

Bolesne przerwanie ciągłosci skóry może wystąpić głównie u starszych pacjentów w wyniku tarcia lub sił ucisku